Mide bulandırıcı etki!

       2 gün önce telefonum çalıyo.Bilmediğim bir numara.Bir süre karasız kaldıktan sonra cevap veriyorum.Karşıdaki ses yabancı değil.Kurtuldum diye göbek attığım sevgilim.''Son kez konuşmak için aradım, kendi numaramdan arasaydım eğer açmayacaktın biliyorum.''Tabii ki de açmayacaktım.''İyi tamam.Söyle ne söyleyeceksen!'' diyorum.

       Başlıyo anlatmaya.Baştan sona tüm mesajlarımı o zamanki sevinçlerini, üzüntülerini, o an ki davranşlarını anlatıyo.Ama o kadar güzel anlatıyo ki.Dinlememek mümkün değil.Telefona bakıyorum 57 dakika olmuş.Ben sadece ''hııı, evet, hatırlıyorum.'' gibi şeyler söylerken 57 dakika boyunca bu anlatmışta anlatmış.''Ben sana psikopat kitap bile araştırıyodum bee.Gelirken getirecektim.Kurban'ın son albümünü almıştım sana.'' (ay burda dünyanın en romantik erkeği oldu benim için skdgldsgd) Kısmet değilmiş diyorum.''Albüm'ü göndericem sana.'' şeklinde bir cümle kuruyo.''Teşekkür ederim ama istemiyorum.'' diyorum.Başlıyoruz tartışmaya.Bir süre ikimiz de vırvır ettikten sonra duruyorum.Dinliyorum.AĞLIYOOO...Hüngür hüngür şeklinde tabir edebileceğimiz bir ağlama değil ama.Belli etmemeye çalıştığı buna rağmen sesinden kabak gibi belli olduğu bir ağlamaydı...


       ''Kahretsin yaaaa, sen nasıl ayrılırsın benden nasıl??!?'' dumur'a uğruyorum ve ''Bu numarayı kayıtlı olduğu heryerden sil.Beyninden de sil.Asla arama beni birdaha!!!'' diyip suratına kapatıyorum.

       BİR ERKEĞİN AĞLAMASI KADAR İĞRENÇ BİRŞEY OLAMAZ!!!!